Psalms 116

1خداوند را محبّت مینمایم زیرا که آواز من و تضّرع مرا شنیده است.

2زیرا که گوش خود را به من فرا داشته است، پس مدّت حیات خود، او را خواهم خواند.

3ریسمانهای موت مرا احاطه کرد و تنگیهای هاویه مرا دریافت، تنگی و غم پیدا کردم.

4آنگاه نام خداوند را خواندم. آه ای خداوند جان مرا رهایی ده!

5خداوند رئوف و عادل است و خدای ما رحیم است.

6خداوند ساده دلان را محافظت میکند. ذلیل بودم و مرا نجات داد.

7ای جان من به آرامی خود برگرد، زیرا خداوند به تو احسان نموده است.

8زیرا که جان مرا از موت خلاصی دادی و چشمانم را از اشک و پایهایم را از لغزیدن.

9به حضور خداوند سالک خواهم بود، در زمین زندگان.

10ایمان آوردم پس سخن گفتم. من بسیار مستمند شدم.

11در پریشانی خود گفتم که جمیع آدمیان دروغگویند.

12خداوند را چه ادا کنم، برای همهٔ احسانهایی که به من نموده است؟

13پیاله نجات را خواهم گرفت و نام خداوند را خواهم خواند.

14نذرهای خود را به خداوند ادا خواهم کرد، به حضور تمامی قوم او.

15موت مقدّسان خداوند در نظر وی گرانبها است.

16آه ای خداوند، من بندهٔ تو هستم! من بندهٔ تو و پسر کنیز تو هستم. بندهای مرا گشودهای!

17قربانیهای تشکر نزد تو خواهم گذرانید و نام خداوند را خواهم خواند.

18نذرهای خود را به خداوند ادا خواهم کرد، به حضور تمامی قوم وی،

19در صحنهای خانهٔ خداوند، در اندرون تو ای اورشلیم. هلّلویاه!
Copyright information for PesOV